Abdülhak Şinasi Hisar (İstanbul, 14 Mart 1887 - 3 Mayıs 1963) Çocukluğu Rumelihisarı, Büyükada ve Çamlıca’da geçti. 1898’de Galatasaray Lisesi’ne girdi; 1905’te Fransa’ya kaçtı. Paris’te École Libre des Sciences Politiques’e devam etti. II. Meşrutiyet’in ilanından (1908) sonra Türkiye’ye döndü. Fransız ve Alman şirketlerinde, Osmanlı Bankası’nda, Reji İdaresi’nde, 1931’den sonra ise Ankara’ya yerleşerek Dışişleri Bakanlığı’nda çalıştı. 1948’de İstanbul’a gelerek Ayaspaşa’da Boğaz’ı gören bir apartmana yerleşti. Bir süre Türk Yurdu dergisinin genel yayın müdürlüğünü üstlendi (1954-57). Cihangir’deki evinde, beyin kanamasından hayatını kaybetti. n öldü.
1921’de İleri gazetesinde yazmaya başladı. Dergâh ve Yarın dergilerindeki eleştiri, deneme ve şiirleriyle kendini kabul ettirdi. Cumhuriyet döneminde Varlık, Ülkü, Muhit, Ağaç, Türk Yurdu dergileri ile Milliyet, Hakimiyet-i Milliye (Ulus) ve Yeni İstanbul gazetelerinde yazdı. Eleştiri dışındaki asıl hatıra metinlerine 1930’larda yöneldi. Maurice Barrès, Anatole France ve Marcel Proust’tan yola çıkmakla birlikte, bütünüyle kendine özgü üslupla yazdı ve öylece tanındı.
1942 CHP Hikâye ve Roman Mükâfatı’nda üçüncülük alan Fahim Bey ve Biz Almancaya çevrildi (Unser guter Fahim Bey, Çev.: Friedrich von Rummel, 1956). Sermet Sami Uysal (1961) ve N. Turinay’ın (1988) Abdülhak Şinasi Hisar adlı birer çalışması bulunmaktadır.
Eserleri:
Roman: Fahim Bey ve Biz, 1941; Çamlıca’daki Eniştemiz, 1942; Ali Nizamî Bey’in Alafrangalığı ve Şeyhliği, 1952.
Anı/Deneme: Boğaziçi Mehtapları, 1942; Boğaziçi Yalıları, 1954; Geçmiş Zaman Köşkleri, 1956; Geçmiş Zaman Fıkraları, 1958.
Anı/Biyografi: İstanbul ve Pierre Loti, 1958; Yahya Kemal’e Vedâ, 1959; Ahmet Haşim: Şiiri ve Hayatı, 1963.
Antoloji: Aşk imiş her ne vâr âlemde, 1955.
Yazılar: Kitaplar ve Muharrirler - I, II, III (Hz. N. Turinay) 2008-2009; Türk Müzeciliği, 2010; Geçmiş Zaman Edipleri, 2013.