Metin Eloğlu (İstanbul, 11 Mart, 1927-11 Ekim, 1985) 1943’te Güzel sanatlar Akademisi Resim Bölümü’ne girdi. 1946’da siyasal nedenle iki ay tutuklu kaldığı için Akademi’den kaydı silindi. 1947’de askere alındı; disiplinsizliği yüzünden askerliği beş yılda bitirebildi. İlk şiiri 1943’te İzmir’de Kovan dergisinde Mehmet Metin imzasıyla çıktı: “Sabah Şarkısı”. İlk öyküsü ise 1944’te Servetifünun-Uyanış dergisinde yayımlandı: “Balıkçı Çocukları Şehri”. Dizin ile 1972 TDK Şiir Ödülü ’nü aldı. Şairliği yanında ressam olarak da tanınan Metin Eloğlu, 1. DYO Sergisi’nde (1967) ve Yarımca Sanat Şenliği’nde (1976) birincilik ödülleri aldı.

Yapıtları: Şiir: Düdüklü Tencere (1951), Sultan Palamut (1957), Odun (1959), Horozdan Korkan Oğlan (1961), Türkiye’nin Adresi (1965), Ayşemayşe (1968), Dizin (1971), Yumuşak G (1975), Rüzgar Ekmek (1978), Hep (1982), Yine (ilk altı kitabın birlikte basımı, 1982), Şiirce (son üç kitabın birlikte basımı, 1982), Ay Parçası (1983), Önce Kadınlar (1984), Kuşlarla Gelen Kartlar (sergi kitabı, YKY, 2001), Bu Yalnızlık Benim-Toplu Şiirler (1951-1984) (Haz. Mehmet Taner, YKY, 2003), İbresiz Bir Pusula (Kitaplarına Girmemiş Şiirleri) (Haz. Turgay Anar, YKY, 2007), İçli Dışlı / Yazılar, Söyleşiler, Soruşturmalar (2009). Öykü: İstanbullu (Haz. Turgay Anar, YKY, 2009). Uyarlama: Bektaşi Dedikleri (şiirleştirilmiş Bektaşi fıkraları, Oğuz Tansel ile, 1970) Derleme: Garip Şiirler Antolojisi (Ümit Yaşar Oğuzcan ile, 1957).