Eskisi Gibi Olmadı

Ben hep eksik kaldım: Çocukluğum eksikti, hayatımı hep birilerini bekleyerek geçirdim, her gün birilerini özledim, belki gelirler diye Allah’tan bir medet umut umdum.
Gelenler oldu ama geldiklerinde –hiç- eskisi gibi olmadı. Hep birilerini kaybettim, yanımda olanların ise yanımda olduğunu hiç hissedemedim, her an üzgün, her an mutsuzdum. Pes etmedim, yazdım, yazılanı okudum… Gün ışığıma, dünyanın dört bir yanına dağılmış halkıma mektuplar yazdım, ata yurduma ağıtlar yaktım, kaybettiklerimi yâd ettim, kazanacağım günleri bekledim.
O günler hiç gelmedi…
Ben hep gidenleri özledim, beni sevenlere tedirgin yaklaştım, ya giderlerse diye kimseyi sevmedim, sevemedim, beklemek istemedim…
Gidenlerin döndüğünü anladım.
Ve bu hayatta gidenler dönse de, bir daha ben, ben olamadım, hep eksiktim, hep yarım kaldım…
Bu yarımlıkta; ben bir kişiye ve bir halka bağlandım…
Okuyacaklarınız hiçbir depremde yıkılmayan, her zorluğa göğüs geren bir insanın dünyaya verdiği direnişin simgesidir.