Baki Kapı Yayınları

Sultanü’ş-şu‘arâ/Şairlerin Sultanı unvanına layık görülmüş Bâki, Kanunî Sultan Süleyman devri şairi. Hem kendisi gibi şair ve sanatkâr Kanunî’nin himayesinde olması hem de ilimdeki yetkinliğiyle Osmanlı’da Rumeli kazaskerliğine kadar yükselmiş. Tanıklık ettiği Kanunî, San Selim, Üçüncü Murad ve Üçüncü Mehmed devirlerinde hürmet görmüş Bâki, meşhur “Kanunî Mersiyesi”nin yanında bu dört padişaha ve devrin ileri gelenlerine kasideler yazmış.

Ayrıca, Divan şiirinin en kudretli dil üstatlarından Bâki’nin şiirlerinde yaşadığı zamanın olaylarını, hâllerini ve âdetlerini gösteren çok sayıda mısraya rastlarız.

Klasik Edebiyat ve Tasavvuf Tarihi alanlarında çok önemli yere sahip Abdülbâki Gölpınarlı büyük şairi, hayatı ve eserlerinden seçmelerle tanıma fırsatı veren bu çalışmasında şöyle tasvir ediyor:
Bâki; güzel, nakışlı, süslü, bir çeşmeden ahenktar şırıltılarla akan ve güneşin ziyasıyla bize rengârenk gökkuşakları gösteren saf hava...

Yazar Hakkında;
 Abdulbaki Gölpınarlı`nın cedleri Kafkas kökenli Vubh veya Ubıhlardır. Gazeteci olan babası Ahmed Agâh Efendi, Mevlevî idi. Gelenbevî İdâdîsinin son sınıfındayken babasını kaybetti. Tahsiline ara vererek çalışmaya başladı. İstanbul Vezneciler`de kitapçılıkla uğraştı. Çorum`un Alaca ilçesindeki Menbâ-i İrfân İptidâî Mektebinde öğretmenlik ve idarecilik yaptı. 1922’de İstanbul’a döndü, sınavla son sınıfına girdiği İstanbul Erkek Muallim Mektebi’ni, ardından da İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi, Türk Dili ve Edebiyatı Bölümü`nü, Profesör Köprülüzâde Mehmet Fuat Bey`in nezaretinde hazırladığı Melâmilik ve Melâmiler adlı mezuniyet tezi ile bitirdi (1930). Edebiyat öğretmeni olarak Konya, Kayseri, Balıkesir, Kastamonu liseleriyle İstanbul Haydarpaşa Lisesi’nde çalıştı. Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi’nde Farsça okutmanlığı yaptı. Doktorasını verdikten sonra aynı fakültede Metinler Şerhi okuttu. İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi’nde İslam-Türk Tasavvuf Tarihi ve Edebiyatı dersleri verdi. 1945’te Türk Ceza Kanunu’nun 142. maddesine aykırı davrandığı iddiasıyla Tek Parti İdaresi tarafından tutuklandı; 10 ay hapis yattıktan sonra beraat etti ve yeniden görevine döndü. 1949’da kendi isteğiyle emekliye ayrıldı.