Divaneler Divanı Buhara Yayınları

&`;Ne kadar çoksa koyunun sürüsü, yeter ona çobanın birisi...

”&`;Bu dünyada kendi ayaklarınla yürüyeceksin. Bazen yol sana yürüye-cek bazen sen yola... Başkasının ayaklarıyla yol yürünmez. O ayakları bırak dedikleri zaman, sonra kendi ayaklarını bulamazsın.

”Bu söz orada bulunan herkesin hoşuna gitti ve yüzlerinde bir gülüm-seme rüzgârı esti. Igor, tekrar yanındakilerle kulaktan kulağa konuştu. Sonra bana döndü.

&`;Son olarak soruyorum ... Savcı hangi dine mensup ? ”

&`;Efendim, onu da bilmiyorum. Papaz, Haham, Budist Rahib farket-miyor... Her milletten insanlarla düşüp kalkan bir adam. Bu kadar zıt in-sanları bir arada tutan bağlılık ve yapı neydi, orasını ben de anlayamadım. Sözümün doğruluğunun ispatı da kayıtlara bakarsanız görürsünüz ki beni bu hastaneye getiren Rafael, bir Yahudidir. Onu da Savcı`nın yanında tanı-dım. O`da, onun adamıydı Efendim.” dedim.

Baştabib Igor`un kafası allak bullak olmuştu. Yanındakilere bakarak somurttu, sonra birden kahkaha atarak güldü. Diğerleri ise ona tuhaf tuhaf bakıyorlardı.

Igor, derin bir nefes alarak gözlerimin içine baktı. &`;Son soru...” dedi. &`;İki kelimeyle bize bu adamı anlat desek, ne derdin?”

&`;Efendim. Savcı, hayatın tarz verdiği değil, hayata tarz veren biriydi. Ama onun tarzı buydu.

Yani kısaca şöyle söyleyeyim: Savcı hem camiye hem kiliseye mum satan bir adamdı.

” Bu mecliste ilim irfan güzel şeydir de...

Sen sen ol, cehaleti asla elden bırakma.

Petrop Tımarhanesi...