Günce 1956-1957 Yapı Kredi Yayınları

"Ölürsem yakında, bir dileğim var kalanlardan. Beni sevmeyenlere karışmam. Onlar, gerekli bulurlarsa, benim bir değerim olmadığını söylesinler. Ötekilerden benim dileğim: Öldüğümün ertesi günü yazı yazmasınlar benim için. Hani `X`i de kaybettik, şöyle yüksekti, böyle değerliydi. ` diye ağıtlar yok mu? O sözlerin yalan olduğunu hepimiz biliriz. Tiksinirim o ağıtlardan... Benim için yazı yazmanın beni değerli bulanlar. İki yıl beklesinler, iki yıldan sonra yine unutmazlarsa, beni gene değerli bulurlarsa, ilk üzüntü de geçmiş olur, yazsınlar düşündüklerini, ölçüyü aşırmazlar. `Kaybettik... Yitirdik...` Ölüler arkasından söylenen bu söz tiksindirir beni. Ben `kaybolmam`, `yitmem`, ölürüm, `öldü` desinler." Ölümünden bir yıl önce 1956`da yazmış bur satırları Ataç. Bugün yapıtları aynı ilgiyle-belki daha da artan bir ilgiyle- okunan, gençlere okuma sevgisi aşılayan ender yazarlardan. Günce`sinin de eleştirileri gibi bir sohbet havasında kuran Ataç; keskin, görüşlerinden ödün vermeyen tavrı açıksözlülüğü, Türkçeye kazandırdıkları ile hiç eskimeyecek genç bir yazar.