Halk Anlatıları Can Yayınları

Halkın dilsel birikimleri çağdan çağa akıp geliyor. Görünüşte çok şeyin değiştiği sanılır. Oysa değişen, yalnızca yazarların kendilerine özgü üsluplarıdır. Çünkü söz kültürünün akışımının kaynağı, insanın anlatma-dinleme güdüsündeki duygu iletişimidir. Varlığını en çok anlatı`da belirginleştiren kültürel göç, düşünce yaratımlarının bir yerden bir yere iletilmesi olgusudur. İnsan, ‘zaman`dan kaçtığında da, içsel erincinin sonsuzluğuna doğru yol aldığında da, töreye bağlı anlatı alanlarına sığınır. Onun için, kültürel kimliğin kökeni anlatı alanlarında aranma-lıdır. Öbür kültürlere yönelmenin temel kaynağı da bu birikimlerdir. Acılar, mutluluklar, umutlar, kamu duyarlığı... anlatı bağlamında toplumsal bilince dönüşür. Halk Anlatıları`nda, Adnan Binyazar, anlatı kavramını irdelerken, söylencelerden destanlara, masallardan ağıtlara, Dede Korkut anlatılarından Şahmeran,Kerem ile Aslı, Ferhat ile Şirin, Köroğlu gibi halk hikâyelerine, Nasrettin Hoca fıkralarına, Yunus Emre`ye, Pir Sultan Abdal`a; oradan çağdaş anlatının verimli alanlarına: Nâzım Hikmet`e, Fazıl Hüsnü Dağlarca`ya, Cahit Külebi`ye, Ceyhun Atuf Kansu`ya, Yaşar Kemal`e, Ülkü Tamer`e, Orhan Duru`ya, Murathan Mungan`a... uzayan bir anlatı geleneğinin boyutlarını saptamaya çalışıyor.