İslâm Düşüncesinde Kötülük Sorunu ve Teodise -II- Ankara Okulu Yayınları

İslâm düşüncesinde özellikle Gazzâlî ile birlikte literatüre yerleşen leyse fi’l imkân ebde‘u mimmâ kân (imkân dahilinde var olandan daha mükemmeli yoktur/mümkün dünyaların en iyisi) düşüncesi, günümüze kadar canlı bir tartışma alanı oluşturmuştur. Bu süreçte kötülük sorunu ve ilâhî adalet ele alınırken, gündemi genellikle bu tartışma belirlemiştir. Bazı âlimler Gazzâlî’nin yanında yer alırken, bazıları ise kendilerini Gazzâlî’nin karşısında konumlandırmıştır. Gazzâlî, hem “tehâfüt” geleneğini hem de “leyse fi’l imkân” geleneğini başlatmasına rağmen, “tehafüt” tartışmaları daha etkileyici ve ön planda olmuştur.

Bu kitap, genel olarak Gazzâlî sonrası felsefe-kelâmtasavvuf geleneğinden on sekizinci yüzyıla kadar kötülük sorunu ve ilâhî adalet konusunu ele almakta, özel olarak da mümkün dünyaların en iyisi adlı tartışmanın izini sürmektedir. Eser okuyucuya, Ebû Muin en-Nesefî,Yunus Emre, Ibn Teymiyye, Sadrüşşerîa, Îcî, Teftâzânî, Cürcânî, Bikâî, Devvânî, Süyûtî, Ibn Müneyyir, Semhûdî, Mir Damad, Molla Sadrâ ve Erzurumlu Ibrahim Hakkı gibi felsefe-kelâm-tasavvuf geleneğinin önemli temsilcilerinin farklı fikirleriyle Islâm düşünce geleneğinde bir ufuk turu yapma ve bugün canlılığını koruyan kötülük sorunu ve ilâhî adalet tartışmalarına yeni bir pencere açabilme imkânı sunmayı hedeflemektedir.