Ka -an 1. Bölüm Kehanet Çağatay Güleç Sokak Kitapları Yayınları

Ka -an 1. Bölüm Kehanet Çağatay Güleç Sokak Kitapları Yayınları

Yeni bir fantastik macera serisi "KA-AN"

Daha önce hiç duymadığın bir diyara gitmek ve epik yaratıklarla tanışmak ister misin?

--Alıntı--

Yavaş yavaş gün ışımaya başlamıştı. Ortalık çok sessizdi ama sis hâlâ duruyordu. Sanki bu dev ormanın bir parçasıydı. Ortalık oldukça durgunlaşmıştı ama bu durgunluk tedirgin edici bir boşluktu adeta. Her an bir şeyler olabilir gibi bir his uyandırıyordu. Gerçekten de bir şeyler olmaya başlamıştı. Kocaman ve yaklaşık otuz-kırk metre uzunluğundaki ağaçların tepelerinden, siyah renkteki yaprakların arasından birdenbire yere kadar siyah renkte sarmaşıklar düşmeye başlamıştı. Ve birden o sarmaşıklardan iki düzineye yakın, yaklaşık yarım metre uzunlukta garip yaratıklar inmeye başlamıştı. Aşağı inerlerken ise garip sesler çıkartıyorlardı.

Bu yaratıkların kafaları hafiften oval ve vücutlarına oranla azıcık büyüktü. Gözleri biraz iri, okyanus mavisi rengindeydiler. Vücutları biraz inceydi, hafif kemikleri görünüyordu ve hepsinin kafasında kısa antenleri bulunuyordu. Kimisinde bir tane kimisinde iki taneydi bu antenler. Tenlerinin renkleriyse çeşitliydi. Kimisininki soluk koyu yeşil, kimisininki açık ve soluk kahverengi, kimisi de açık ve soluk maviydi. Hepsi siyah renkteki sarmaşıklardan yere inmiş, indikten sonra da ortada toplanıp kendi dillerinde bir şeyler konuşmaya başlamışlardı.

İçlerinden biri meraklıydı. İçi oyuk olan ağacın içinde bir şey kıpırdadığını görmüş, yavaş yavaş gruptan ayrılıp oraya gitmeye karar vermişti. Yavaşça ağacın yanına yaklaştı. Bu meraklı yaratık tek antenli ve soluk yeşil renkteydi. Tam bu esnada Cenk yavaş yavaş uyanmaya başlamıştı. Gözlerini hafifçe araladı ve kendi kendine; “Rüya değilmiş, hâlâ buradayım.” dedi hayal kırıklığına uğramış bir halde.

Cenk gözlerini aralamış ama yattığı yerden kalkmamıştı. Çünkü dikkatini oyuğun girişindeki dal parçası çekmişti. Dal parçası yavaş yavaş oynuyordu. Yattığı yerden dikkatlice dal parçasını izliyordu. O sırada oyuğun girişinde garip bir şey gördü. Çok meraklanmıştı. ‘Ne olabilirdi bu?’ düşüncesi geçiyordu aklından. Bu, o meraklı yaratığın anteniydi. Tedirgindi, hiç kımıldamadan anteni izledi. Anten ise büyüdü büyüdü ve meraklı yaratık en sonunda içeri doğru kafasını yavaşça uzattı. Meraklı gözlerle içeriye bakıyordu. Cenk çok korkmuştu.

“Bu da ne, bu da ne böyle!” diyordu sessizce.

Yavaşça doğrulmaya başladı. Yaratık o sırada Ela’yı inceliyor, yavaş yavaş içeri giriyordu. Cenk biraz karanlık yerde kaldığı için yaratığın dikkatini çekmemişti. Yavaşça doğrulmaya devam ediyordu. Ama elinin tam altında çok küçük bir dal parçası kırıldı ve ufak bir çıtırdama sesi çıkarttı. Yaratık bir anda kafasını ona doğru çevirdi. Karanlığın içinde ona doğru bakıyordu. Bir şeyler anlamaya çalışıyor gibi bir ifadesi vardı yüzünde.

Bu arada yan bir şekilde yatan Ela da uyanmaya başlamış, doğrulmak için hareketlenmişti. Hareketlenince yaratık da ona doğru bakmaya başladı. Ela yavaşça doğrulmaya ve kendine gelmeye çalışırken olan oldu ve yaratığı gördü. Yaratıkla karşı karşıya kalmıştı. Bir anda gözleri kocaman açıldı ve çığlığı bastı. O çığlık atmaya başlayınca, yaratık da ince bir sesle bağırmaya başladı ve korkup kaçtı.

O kaçınca Ela bir anda Cenk’e baktı. “O da neydi öyle?” dedi korkuyla. Kalbi deli gibi çarpıyordu.