Zamanın Yakama Yapıştırdıkları Ötüken Neşriyat

Zamanın Yakama Yapıştırdıkları Ötüken Neşriyat

Bana karşı olan tek şey zaman. Zaman neydi ki? Babamın ölümü, ablamın kocaya kaçması, kardeşimin intiharından başka. Günlerce halının üzerindeki motifleri sayarak kenar çizgilerinde dolanıp durdum. Sonraları babamla kucaklaşan çıplak bir kadın hayali -annem- rüyalarımı çalmaya başladı, uykusuz gecelerimin sayısını artırdı... Öyle sırlar vardır ki sırdaşı ancak Allah'tır ama insanın alnına korkunç anlamlar çizer. Onun da kimseyle paylaşamadığı böyle bir düşüncesi vardı, hissediyordum. Tavrında içini dökmeye uygun bir teslimiyet görür gibi oldum. Ruhun kendisine verdiği sırları açık etme zamanı gelmiş gibi sevgiyle bana baktı, 'Gel,' dedi. Sanki bu çağrıyı bekliyormuşum gibi yanı başına oturuverdim. 557;Kimi düşündürücü, kimi ibret alıcı, birçoğu gerçek hayattan, yaşanmış olaylardan alınmış, elbette yazarın hayal gücüyle süslenip, kimi zaman abartmış, duygu yüklü hikâyeler... Kimse kendi köyünde Peygamber değildir, derler. Genelde çok yakınlarınız, dostlarınız yazılarınızı pek okumazlar, okusalar beğenmezler ve nadiren takdir ederler. Dostlarım, okurlarım ve düşüncelerine çok değer verdiğim, güvendiğim ağabeyim Ziya Nur Bu hikâyeleri muhakkak yayınla! dediler. Onlar bile beğendiklerine göre... Ve işte minik hikâyelerimden bir güldesteyle karşınızdayım. Takdir sizlerin.