Ebû Abdullah, Ahmed bin Muhammed bin Hanbel eş-Şeybânî el-Bağdâdî. Hicrî 164 senesinde Bağdat’ta dünyaya geldi. İlim ve hadis için Mekke, Medine, Şam, Yemen, Kûfe, Basra ve Cezîre gibi pek çok beldeyi dolaştı. Süfyân-ı Sevrî, İbn Uyeyne, Abdürrezzâk ve Vekî gibi zamanın şöhretli hadis hocalarından binlerce hadis dinledi. Kendisinden oğulları Abdullah ve Sâlih, Buhârî, Müslim, Ebû Dâvud ve Ebû Hâtim gibi şöhretli hadis hâfızları hadis ve ilim aldılar. İlim, fıkıh, takvâ ve verâsı herkesçe kabul edilecek kadar ün yaptı. Sayısı yüzbinlerle ifâde edilebilecek miktarda hadisi ezberlemişti, hadis rivayetindeki sağlamlığı yanında fıkhî konularda da oldukça mahâretli idi. Kendisine yöneltilen altmışbin fıkhî meseleyi cevaplamıştı. Hanbelî mezhebinin imamı olarak aranan en üstün özelliklere sahipti. İmâm Ahmed, hicrî 241 yılının Rebiu’l-evvel ayının 12. gecesi Bağdât’ta vefât etti.